sábado, 2 de octubre de 2010

Leído: Egosurfing de Llucia Ramis

De tanto en tanto me gusta leer alguna novela premiada en alguno de los innumerables certamenes que tenemos, y en esta ocasión fue el última premio Josep Pla. En Barcelona, ultimamente hay un enamoramiento hacia la literatura de Mallorca bestial, quizás influencia del programa L'hora del Lector (siempre pienso primero en Saló de Lectura, el programa original que daban por BTV) de C33 y de su presentador/director Emilio Manzano, pero yo no comparto este enamoramiento, todavía recuerdo la semana que dieron el Premio Nacional de Poesia a José Corredor-Matheos, escritor del barcelonés barrio de Gràcia, y en esta programa entrevistaron a un algun escritor de segunda de Mallorca, y al premio ni una palabra ni una mención ni una entrevista, una verguenza, aún así continuo viendo el programa, aunque obviando el rollo del mimo, que es horroroso, el programa del jueves, el de la nueva temporada, todavía no lo he podido ver.

Fragmento del libro que me ha gustado: p.98

"Es al·lucinant com actua la gent al Facebook. Quan estan ferits o putejats, deixen missatges tota l'estona, la majoria amb segones. Són patètics. La necessitat de clamar el dolor és patètica. En realitat, no sé per què es diu xarxa social si no existeix un acte més individualita. Tu penges el teu costat i només estàs pendent de les reaccins que provocaràs. Els altres t'importen ben poc, l'únic que vols és que estiguin pendents de tu. Penges qualsevol comentari i esperes que algún digui alguna cosa. No hi ha res més trist que ningú no et posi res, és com tenir un telèfon mòbil de darrera generació sempre damunt la taula perquè tothom el vegi i que no et truquin mai. D'aqui a poc veurem com la gent se suïcida arran d'una depressió per no tenir feedback."

Una novela muy flojita que quizás hace diez años me hubiese entusiasmado, y que ahora me deja indiferente, y lo único que pienso es que "sa al·lota pot tornar ses illes" (la niña puede volver a las islas Baleares).

Una anónima escritora mallorquina de libros de autoayuda descubre que un programa de televisión sensacionalista la acusa de haber cometido un «casihomicidio imprudente». Su supuesta víctima es un joven, Teo, que quedó inconsciente a causa del impacto en la cabeza de una bolsa de basura que alguien ha lanzado desde el piso en el que la protagonista vivió años atrás, durante su primer curso universitario en Barcelona.

De forma inesperada, se hace amiga de Rut, la periodista sin escrúpulos que ha soltado su nombre en directo, al tiempo que Teo, ya recuperado, la persigue insistentemente con la intención de entablar una amistad íntima...

No hay comentarios:

Publicar un comentario